Category Archives:Sottrazione @pt-pt

Problematyka uprowadzenia dzieci poza granice kraju uregulowana jest zarówno na szczeblu krajowym, jak i międzynarodowym. Podstawowe akty prawne to:

Konwencja dotycząca cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę, sporządzona w Hadze dnia 25 października 1980 r. Celem Konwencji jest przeciwdziałanie negatywnym skutkom międzynarodowego uprowadzania lub zatrzymywania dzieci oraz przywrócenie stanu poprzedniego, który został naruszony bezprawnym uprowadzeniem lub zatrzymaniem dziecka.

Rozporządzenie Rady (WE) nr 2201/2003 z dnia 27 listopada 2003 r. dotyczące jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej, uchylające rozporządzenie (WE) nr 1347/2000.

Konwencja o Prawach Dziecka, przyjęta rezolucją 44/25 Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych dnia 20 listopada 1989. Weszła w życie 2 września 1990, zgodnie z zapisem art. 49.

Ustawa nr 64 z dnia 15.01.1994 r., na mocy której Włochy ratyfikowały Haską Konwencję dotyczącą cywilnych aspektów uprowadzenia dziecka za granicę. Ustawa definiuje procedurę postępowania.

Tre sono le questioni sulle quali la giurisprudenza di merito e legittimità ha rivolto principalmente la propria attenzione.
Si tratta, nello specifico:

1. della esatta individuazione della “residenza abituale del minore” – importante in ordine alla corretta determinazione del luogo ove il minore, in caso di ordine di rimpatrio, dovrà essere riportato.

Si vedano: Cass. civ. Sez. I, Sent. 16-06-2011, n. 13241; Cass. civ. Sez. I, Sent. 10-06-2011, n. 12740; Cass. civ. Sez. I, Sent. 21-03-2011, n. 6345; Cass. civ. Sez. I, Sent. 21-03-2011, n. 6319; Cass. civ. Sez. I, Sent. 07-01-2011, n. 277; Cass. civ. Sez. I, Sent. 12-01-2010, n. 252.

2. dell’onere della prova relativo alla sussistenza del “fondato rischio, per il minore, di essere esposto, per il fatto del suo ritorno, ai pericoli fisici e psichici, o comunque di trovarsi in una situazione intollerabile” (art. 13, lett. b, Conv. dell’Aja 1980).

In proposito: Cass. civ. Sez. VI, Ord., 05-10-2011, n. 20365; Cass. civ. Sez. I, Sent., 16-06-2011, n. 13241; Cass. civ. Sez. I, Sent., 23-01-2009, n. 1741; Cass. civ. Sez. I, 15-02-2008, n. 3798; Cass. civ. Sez. I, 31-10-2007, n. 22962.

3. della obbligatorietà, rectius, non obbligatorietà, o dell’opportunità (o meno) dell’”audizione del minore” – tale incombente appare particolarmente rilevante poiché, ai sensi dell’art. 13, comma secondo, Conv. dell’Aja 1980, “L’Autorità giudiziaria o amministrativa può … rifiutarsi di ordinare il ritorno del minore qualora essa accerti che il minore si oppone al ritorno, e che ha raggiunto un’età ed un grado di maturità tali che sia opportuno tener conto del suo parere“.

Sull’argomento: Cass. civ. Sez. I, Sent. 11-08-2011, n. 17201; Cass. civ. Sez. I, Sent., 16-06-2011, n. 13241; Cass. civ. Sez. Unite, Sent., 21-10-2009, n. 22238; Cass. civ. Sez. I, 27-05-2008, n. 13829; Cass. civ. Sez. I, 04-07-2003, n. 10577.